Analizując behawioryzm z etymologicznego punktu widzenia, należy wspomnieć, iż jest to pojęcie wywodzące się od angielskiego terminu behaviour czy też behawior, które stanowi jeden z wiodących kierunków psychologicznych. Jego rozwój datowany jest przede wszystkim na dwudziesty wiek, a najbardziej rozpowszechniony stał się tenże nurt w Stanach Zjednoczonych.
Podstawowe założenia
Behawioryzm opiera się na nieodrzucaniu teorii o zapraski metalowe do tworzyw pojawianiu się zjawisk psychicznych, które zdaniem wyznawców tejże dziedziny psychologii, stanowią rezultaty uboczne prosperowania naszego mózgu. W ich uznaniu dodatkowo następujące zjawiska nie są możliwe do efektywnego zweryfikowania poprzez standardowe metody edukacyjne, jakie do tej pory zostały opracowane. Wszystko za sprawą braku możliwości realnego zaobserwowania wspomnianych tu zjawisk oraz metod naukowych. Kolejna kwestia to peleryna przeciwdeszczowa stwierdzenie, iż behawioryzm jest rzetelną dyscypliną nauki. Co przez to rozumieć? To nic innego jak redukcja zakresu owej dziedziny wyłącznie do prostych testów, określonych eksperymentów, jakie mają być poddawane wpływom danych impulsów. Następny krok to zaś obserwowanie i analizowanie stosownych reakcji, jakie wskazane wcześniej bodźce wywołują.
Powiązania z naukami przyrodniczymi
Celem zasadniczym behawioryzmu jako jednej ze szkół psychologicznych okazuje się próba wykorzystania ścisłych nauk. W gruncie rzeczy chodzi tu o użycie metod badawczych zaczerpniętych właśnie z dyscyplin typowo przyrodniczych. Sposoby sprawdzone na tym obszarze badań, wykorzystywane są zaś przez zwolenników omawianego behawioryzmu do analizowania ludzkiej psychiki. Tym samym bardzo duże znaczenie dla behawiorystów miały relacje na linii impuls i reakcja.
Źródło: